In 1946 besluiten de trappisten van Westvleteren dat het bier dat zij binnen de muren van de abdij brouwen enkel nog voor eigen gebruik bestemd is. Op dat moment doet de term abdijbier zijn intrede, want een lokale ondernemer mag de recepturen gebruiken om onder de naam St. Sixtus te brouwen. De bieren van Westvleteren zijn tegenwoordig wel weer aan de poort te krijgen, dus verandert de naam van het bier van St. Sixtus naar St. Bernardus. De Abt 12 wordt dus volgens identiek recept gebrouwen als de Westvleteren 12, enkel het water verschilt van afkomst. De Abt 12 vormt door zijn zware, donkere en krachtige karakter een ideaal bier om jaren te laten rijpen.